یک درد ، یک انتقاد ، یک یاد اوری

چندی پیش بانو فرح به برنامه کامبیز حسینی دعوت شد. ایشان که بسیار با دقت و ظریف بین هستند شرط حضورشان را قرار دادن پرچم شیر و خورشید در برنامه اعلام می کنند. حسینی هم قبول می کند . هرچند این پرچم را بصورت قطعه قطعه اما نمایی از شیر و خورشید را در بر نامه اش بگذارد. باید بخاطر این نازک اندیشی بانو فرح ایشان را قدر دانست. 

 

اما افسوس ...

چند شب گذشته بینندگان کانال یک به شهرام همایون انتقاد کردند که شما نوری زاده را رسوا کردی فقط بخاطر اینکه روی میزش پرچم شیر و خورشید نمی گذاشت. نوری زاده که همیشه پرچم به سینه دارد و در اخر برنامه اش می گوید :پرچم سه رنگ و زیبای شیر و خورشید نشان ایران هماره برافراشته باد .انقدر انتقاد کردید که وی مجبور به گذاشتن پرچم هم شد.

 البته کار درستی بود. اما جناب شاهزاده تلویزیونی به راه انداخت و رسما اعلام کرد این رسانه متعلق به دفتر شاهزاده است و در اولین روز هم برایش پیام افتتاحیه قرائت کرد. اما ایشان پرچم نگذاشت . !!! وقتی این انتقاد را به شهرام گفتند 

ایشان اول گفت شاهزاده اصلا تلویزیون ندارد و افق ایران ربطی به ایشان ندارد و دست اخر هم گفت البته همان لوگوی تلویزیون که پرچم دارد کافیست !!!. 

این برخورد دوگانه و ترس از انتقاد از شاهزاده است که به ما ضربه خواهد زد. 

چرا ما باید ابا داشته باشیم که از ایشان و اطرافیان ایشان انتقاد کنیم؟ چرا دوباره راه اشتباه برویم.

 مواظب باشیم منافع شخصی و حزبی مان فدای مصالح ملی و شرف و عزت ایرا نی نشود.